BERRIA: LGTB+ harrotasunaren egunak ukitzen gaitu

http://www.berria.eus/paperekoa/1832/020/003/2014-06-26/lgtb_harrotasunaren_egunak_ukitzen_gaitu.htm

Ekainaren 28a kolore anitzeko bandera hartuta kalean sexu-askatasunak eta lesbo-gay-transexual-bisexual harrotasuna aldarrikatzeko eguna da. Geuretzat ere bai, ala?

Ez da kanpotik ezarritako betebeharra, geurea ere baden borroka baizik, barreneraino hunkitzen gaituen borroka. ELAn, militanteengandik hasita, gero eta areago ari da zalantzan jartzen normaltasuna heterosexuala izatea dela, eta zuzena, genero-identitate definitu eta normatiboa izatea.

Agian baiespen hori ez zegoen egin beharrik, baina badakigu imajinario kolektiboa alde batera utzi eta langile-klasearen beraren nortasuna irekitzea, subjektu kolektibo heterogeneo gisa, dimentsio ugari aitortzea dela, sarri ezkutuan mantentzen diren banakako errealitate eta errealitate kolektiboak aitortzea. Esaterako, hori da LGTB+ kolektiboek kaleratu dituzten aldarrikapen historikoen kasua.

Eguneroko gure bizimoduan etengabeak dira injustizia, diskriminazioa eta babes gabezia, lan merkatuan eta hortik kanpo; horregatik, sexu-eskubideen defentsa ezin da agenda sindikaletik at geratu. Bestela, eskubideak zatikatuko genituzke; hori larria da, jakinik eskubide bat murrizteak kate-efektuz beste oinarrizko eskubide batzuei kalte egiten diela, guztiak elkarren osagarri eta interdependente izanik. Eskubide sozial eta laboralak, sexu-eskubideak... Finean, giza-eskubideak.

Pentsa liteke ordena sexuala eta genero-arauak zalantzan jartzea minorien gauza dela, herritar gehienei edota langile-klaseari eragiten ez dien kontua, baina ustezko gutxiengoak sakrifikatuz gero, prezio bat ordaindu behar da aurrerago, ez soilik demokraziari dagokionez.

Hartara, ordena heteropatriarkal kapitalista mantentzea, bizitza afektibo-sexual librea izateko eskubidea armairu batean itxita edukitzea edo transexualitatea patologizatzea burdinazko hesiak altxatzea da bestelako jendarte eredu bat eraikitzerakoan, beste kultura politiko, pentsamolde eta sentitzeko erak dituen pertsona eredu desberdina egiterakoan, hain zuzen pertsona eta kolektibo hauek izanik gure jendartea errotik eraldatzeko bidea egingo dutenak.

Bestea-ren kultura hori guztia aitortzeak (arauaren barnean ez dagoena, desberdina dena sexu-hautu edo -izaerari buruz edota genero-identitateari dagokionez) sindikatu garen aldetik interpelatu eta ukitu egiten gaitu, ez soilik gure eguneroko borroka sindikalean. Kontrara, ezarritako arauekiko kritiko diren beste kolektibo eta mugimendu sozialekin dugun aliantza indartu egiten du.

Beraz, borroka eta ardatz kritikoak gurutzatzeko ariketa diskurtso formaletik haratago eraman behar da, oso zaila eta oztopoz betea den arren agenda sozial eta laboral erreibindikatibo batean borrokak eta interes kolektiboak bateratzea.

Horregatik, bidegurutze teoriko horrekin batera banakako eta taldekako praktikak beharrezko izango dira, aurre egiteko sinesmen- eta balio-sistema honi guztiari, eta hori beste era batera formulatzeko. Izan ere, hainbat arlotan agindu nahi baitigu: besteak beste, nor maite behar duzun, gizon ala emakume gisa nolakoa izan behar duzun eta, areago, zure nortasun agirian zein izen agertu behar den.

Hezur hutsean dirauen erregimen demokratiko (oraindik horrela izendatzen jarraitu badezakegu) eta patriarkal honetan, babes kolektiborako ditugun tresnak desagertzear daude. Austerizidioak horrela agintzen du, eta lanaren mundutik garbi ikusten dugu: lan erreformak, negoziazio kolektiboaren erreforma, erreforma fiskala, LOMCE edota berehalako abortoaren erreforma, besteak beste.

Murrizketak, atzerapausoak, eskubide galerak... lelo galantak. Gainera, badirudi gaitz horiek gure salbazioa izango direla. Horretara bideratuak daude egungo medio eta diskurtso ofizialak ustezko errekuperazio eta tunelaren irteeraz mintzo direnean.

Gure oinarrizko eskubideak merke- merke saltzen ari diren garai hauetan, ikusezinak diren inpaktu eta arrisku egoera handienetan dauden pertsona eta kolektiboei erreparatu behar diegu. Horretarako, sindikalismotik eguneroko ekintza sindikala eta negoziazio kolektiboa LGTB kolektiboen eskubideen alde jarri behar dugu, dibertsitate sexualaren eta genero identitate anitzen alde borrokatuz baita ere. Lantokietan neurri eta ekintza lotesleak lortuz, alde batetik, eta, bestetik, agerikoa eta eraginkorra den aliantza partekatuz errealitate hauen inguruan lanean dabiltzan kolektibo eta mugimendu sozialekin.

ELAk eutsi egingo dio bere konpromisoari, ekainaren 28arekiko nahiz hetero araua eta inposatutako genero-aginduak hausten dituztenekiko. Egungo egoera ikusirik, ezin ditugu baztertu borroka historikoak, ezta gure erraietan hunkitzen gaituzten ahotsak isilarazi ere.

Ekainaren 28an, denok kalera!